Het leven in een 'hoogbegaafd gezin' is intensief. Ik geef je graag een inkijk en hoop daarmee te kunnen vertellen waarom een 'Week van de Hoogbegaafdheid' nodig is.

Ikzelf loop sinds kort bij Hoogbegaafd in Bedrijf. Na twee keer over een zwaar traject te hebben gehad met chemokuren, operaties, immunotherapieën en andere zooi, is het herstel een lang traject. (Maar ik ben er nog!) Mijn WIA-aanvraag is de deur uit.
Zo begon een week met op maandag een gesprek bij een arts, ingehuurd door de gemeente, waarin werd gekeken naar de belastbaarheid van mij en mijn man om te kijken of wij zelf in staat zijn om ons huishouden consequent bij te houden. Na twee uur praten en een nachtje erover slapen liet de arts ons weten dat ze hier positief op zal adviseren. (Toch spannend.) Ze gunt ons nog een jaar rust om bij te komen en de draad weer op te kunnen pakken.

Onze oudste dochter praten we door de weeks steeds moed in. Op dinsdag had ze haar spreekbeurt, over een wat complex onderwerp (daar ging ze op aan). Samen met mijn man neemt ze de spreekbeurt door en man geeft haar tips hoe ze het nog wat toegankelijker kan maken. Niet dat de spreekbeurt slecht was, maar met net wat meer tips en structuur kan ze net wat beter presteren.
Veel weerstand, want: ze wil niet opvallen en laten zien dat ze toch best slim is.
Op vrijdag had zij haar uitslag van de doorstroomtoets: kader/HAVO advies. Want dat was het niveau van haar rekenen. 'Want ja, dat snap ik niet mam en juf zegt dat het te complex is voor mij.' Dat ze in groep 7 in drie maanden tijd twee jaar rekenonderwijs had ingehaald, is dit schooljaar even niet in beeld helaas. 'En wat oneerlijk dat je wordt afgerekend op wat je niet goed kunt!' Sorry lieverd, zo werkt ons onderwijssysteem.
Ik snap wel waarom we haar steeds moed moeten inpraten. We kijken uit naar het moment dat haar zelfvertrouwen wel ondersteund wordt en mag groeien!
Vrijdagmiddag sluiten we de week af met haar therapie, om juist te helpen met haar zelfstandigheid en zelfbeeld. Want helaas zal ze niet altijd een leerkracht tegenkomen die haar begrijpt en goed kan ondersteunen.

Op maandag en dinsdag had onze jongste dochter invallers. Die helaas niet wisten hoeveel last zij heeft van haar dyslexie, dus of ze wel even wilde doorwerken met spelling. En waarom had ze haar werk nog niet af? Dochter is intussen boos omdat deze juffen wel hadden beloofd om haar te helpen. Waarom doen ze het dan niet?
Voor een 8-jarige heeft ze dagelijks huiswerk vanwege haar dyslexie behandeling. En dat kost moeite, ze heeft er lang niet altijd zin in. Daarnaast de vriendelijke vraag om de lessen die ze op school niet af heeft, thuis af te maken. Ze maakt nu steeds minder op school, haar motivatie is laag. Haar zelfbeeld voor schoolwerk is laag. 'School is een gevangenis, met alleen maar dingen die je moet doen'. En 'als de juf er niet is, is het als een stad zonder burgemeester en politie - iedereen doet maar wat en het is een rommeltje'. Inzicht heeft ze in ieder geval wel.
Dus als ze moe uit school komt, kunnen we haar middag vullen met dyslexie- en schoolhuiswerk. Je snapt dat wij ons lang niet altijd aan die afspraak houden, want dan zou ze niet meer kunnen spelen. Even benadrukken: ze is 8. Onze dochter in groep 8 heeft nog minder huiswerk.

Woensdags bleef ze thuis, even bijtanken en op adem komen. Gelukkig is haar gewone juf er wel weer.
Op donderdag begint haar dag met de dyslexie behandeling om 8 uur en dan door naar school.
Vrijdag zag de juf dat ze erdoor zat en werd het een rustige dag. Maar eenmaal thuis zagen wij dat er geen schoolwerk was gedaan. Dus hebben wij maar weer een gesprek aangevraagd. Als de motivatie weg is en uitval dreigt, dan mogen we weer samen met school puzzelen en zoeken. De schoolzorgondersteuner is een optie, maar die heeft een wachtlijst. Therapie heeft ze afgelopen jaren gehad (met de opmerking 'Wat doet ze hier eigenlijk? Ze kan alles goed verwoorden en haar grenzen goed aanvoelen.') en met de huidige intensieve agenda zien wij geen ruimte om er nog wat extra's in te gooien met een twijfelachtige opbrengst. Hier zijn wij dus nog niet uit.

En los hiervan:
- Is mijn man druk met zijn zaak, nieuwe strategieën uitzetten, ideeën opdoen.
- Hebben de kinderen hun sport (3x per week) en muziekles (1x per week).

En dan was dit nog een week waarin beide kinderen redelijk naar school gaan, geen ziekte of grote schooluitval. Maar ik denk dat je de druk bij ons allemaal wel kunt voelen als je dit zo leest en dat je ook wel een idee hebt waar mijn motivatie voor dit onderwerp vandaan komt.

Dus: de Week van de Hoogbegaafdheid, voor meer kennis, bewustwording en verbinding.
Kijk op de website naar alle activiteiten die er zijn! Of lees gerust nog eens Papieren Tijgers.



Wanneer je denkt 'wat post die dame onregelmatig', denk dan ook eens terug aan dit verhaal. Het schiet er nog wel eens bij in.